Mam dosyć!
To wszystko jest takie beznadziejne.
Nie spałam do 4 nad ranem i płakałam godzinami w ramie mojej mamy wreszcie jej powiedziałam wszystko co mnei przeraża co mnie boli.
Ale to nic nie dało. Znów płaczę. Znów wszystko mnie boli.Ja juz nie chce się tak czuć. Moje oczy są ranione, dosłownie. Mam rany w okół oczu od wycierania ich i od łez. Ja po prostu chce żyć tak jak inni. Bez zmartwień. Bez stanów depresyjnych. Tak normalnie. Tego pragnę, bo to wszystko to jeden wielki koszmar. Życie jest koszmarem, najgorszym z koszmarów. A najgorsze, że nie wiem jak to zmienić. Nie chcę się poddać. Chcę walczyć ale nawet nie wiem jak.